Najstarsze wątki o dywanach pochodzą z przełomu III i II tysiąclecia p.n.e. Najstarsze dywany pochodzą z Iranu – Persja więc jest kolebką tkactwa. Splatane ze sobą miękkie włókna roślinne oraz wełny zwierzęcej służyły plemionom koczowniczym jako ochrona przed warunkami atmosferycznymi.
Z czasem dywany stawały się coraz bardziej urozmaicone, wzory bardziej skomplikowane. W VII wieku dywany perskie wykonywane były z wełny i jedwabiu. Przeważały wśród nich surowe wzory geometryczne i symetrie oparte na planie koła (arabeski), pojawiły się motywy kwiatowe i zwierzęce a w XV wieku również o wiele bogatsze motywy roślinne. Na fladze Turkmenistanu widnieje symbol dywanu.
W Polsce, dywany znajdują również wielu zwolenników i miłośników. Muzea oraz osoby prywatne chętnie są w ich posiadaniu.
Aktualnie do produkcji dywanów służą maszyny a dywany tkane ręcznie osiągają zawrotne ceny. W wielu rejonach całego świata wytwarzane są dywany tkane ręcznie – tradycyjnymi metodami (Turcja, Indie).
W Europie pierwsze dywany pojawiły się na początku XIX wieku pokrywając drewniane podłogi w pałacach i dworach. Użycie maszyn znacznie obniżyło koszty wytwarzania dywanów. Tak produkowane dywany maja powtarzalne wzory, kolory oraz są dokładniej wykonane.
Po II Wojnie Światowej w produkcji dywanów maszynowych dominowały fabryki belgijskie. Belgia słynie również z produkcji wysokiej jakości podłóg drewnianych.